در ولادت امام رضا (ع):آمد شب میلاد علی شمس خراسان فرزند نبی ،رهبردین،حامی قرآن ده مژده که امشب شده عالم همه گلشن زاین شمس ضحا کشور ایمان شده روشن ای نور خداوند تبارک به تو احسن کز مقدم تو گشته فزون رونق ایران شددر شب میلادی آن سید ورهبر از سجده به شکرانه حق موسی جعفر اندر بر معبود بدی او بزمین سر زاین نعمت والا گهر خالق سبحان شمسی که ازاو می نگرم نور خدا را اندر طلبش گردش این ارض وسمارا هرزنده دلی برده سویش دست دعا را اوحجت حق است ومدکار ضعیفان خرم به جنان فاطمه وحیدر کرار لبخند زند بر رخشان احمد مختار این مژده به حیدر رسد از جانب دلدار کز نسل تو آمد بجهان خسرو خوبان فوج ملک وخیل رسل مدح سرایند بادسته گلی سوی نبی رو بنمایند تبریک کنان اذن بگیرند وبیایند از بهر زیارت بزمین خرم وخندان آمد بجهان آنکه جهان آمده بهرش جن وملک وحور وجنان آمده بهرش شمس وقمر وکون ومکان آمده بهرش آن رهبر ارزنده وروشنگر انسان هم ثامن وهم ضامن وهم حجت دین است هم رهبر وهم سرور وهم یار ومعین است ازسوی خدا بر همه آیات مبین است از نور رخش خلق شده حوری وغلمان مردم همه مشتاق بفردوس برینند تا آنکه در آنجا رخ زیبای تو بین

هنوزهم دعایش بدرقه راهم است،،اوکه رفته است درنزدخدایش،،آری سالهاست که به این سفر رفته است،،تاثیردعایش برمن روشن است،،شبانگاه به هنگام خواب بربالینش میرفتم ونوازش میکردم آن گل بهشت را،،ومزد آن نوازش دعای مادر«دا خدا ازت راضی باشد»واین مزرعه که من برزگرش هستم ونعماتش«درو» میکنم بذرش دعای مادرست،،بیادهمه مادرها،،بیادآنهاکه شب بیدارمانندتاما بخوابیم،،گرسنه مانندتاماسیرباشیم،،سرماتحمل کردن تا ما درآغوش گرمشان درآرامش ،،و،،،،،،،،،،،،،،،

بخداقسم،،باچشمان خود دیدم،،،چه دیدی که اینگونه قسم میخوری؟،،،مادرم رادیدم،،چراقسم؟،،،ایثارش دیدم،،،کیلومترها از روستایی دوردست،،،مشک آبی بردوش،،،خودتشنه،،تا آب رساند خانه،،،آن آب من بخوردم ودیگرخواهران وبرادران،،،آنگاه خود،،،دیدم که خود گرسنه درخواب ومن درکنارش سیر،،،شب های سردزمستان اودرسرما ومن درآغوش گرمش آرام،،،وامروزمادری درکنارم هست دل شکسته اما قوی وصبور،،،وهرلحظه اش درفکرفرزندودعایش،،،ولفمه اش تبرکی ازدهان فرزند،،،و تو چه میکنی برای این مادر؟،،،اوچه میخواهدازفرزند؟،،،
« لبخند،لبخند،لبخند»

خدایا،امروزهم مثل همه روزهای دیگرخورشیدطلوع کردوروزآغازشد،،ومن فرصتی برای زیستن،، سپاس تورا،،توفرصت میدهی ومن آنگونه که شایسته است استفاده نمیکنم،،بااین فرصت هاتفکر استفاده هم عطاکن،،توفرصت عطامیکنی دل وجرات وهمت استفاده ازفرصت هاهم عطاکن،،توکه این همه عطا میکنی،حوصله وفرصت استفاده ازفرصت هاهم عطاکن،، پس خودت چه میکنی؟،،دعا،،دعاهم که مال تونیست،،بازبان ودهان وحرکت آرواره هایی که اوداده دعا میکنی،،شکر،،آنهم اوعطاکرده،،توچه میکنی؟،،،اینگونه که تومیگویی هیچ،،نانش میخورم،هوایش استنشاق میکنم،روزش آغازوشبش آرامش،ازداده هایش لذت می برم ونداده هاراطلب،،،این هم شدکار من ،، این که بود؟،،هرکه هست همیشه همراه من است،،بیشترتشویقم میکندتا سرزنش،اوکیست؟منم اورا ندیدم،صدایش نشنیدم،ولی همراهم است ومواظب رفتارم،شایدمن اوراساخته ام تادرکجروی هاهوشداری باشدودر راه راست مشوقی،،راستی اوکیست؟،،،خودندانم،،،،،،،

بامادرت چقدرفاصله داری
ازلحظه تولد تالحظه خداحافظی مادر,درکنارش بودم
ودعایش بدرقه راهم
واین موقعیت حاصل آن دعاهای مادر
وماکنارهم 45 سال متوالی
ازتولدمن تارحلت مادر

دکتر حسابی:

حاصلضرب توان در ادعا مقداری ثابت است،

هر چه توان انسان کمتر باشد ادعای او بیشتر است

و هر چه توان انسان بیشتر شود ادعایش کمتر می گردد.

ارتباط با خالق و مخلوق
پيشواى هفتم (ع )، بدون ابراز ناراحتى از گرفتارى كه برايش پيش آمده است ، محيط زندان را جـاى مـنـاسـبـى بـراى تـوجـه بـه خدا و راز و نياز با او يافت و پروردگارش را بر اين نعمت سپاس گفت .
جـاسـوسان عيسى بن جعفر به وى گزارش دادند كه بارها اين دعا را از امام كاظم (ع ) در زندان شنيده اند:

(پـروردگـارا!تـو خـود مـى دانـى كـه مـن پـيوسته از تو فرصتى را براى عبادت مى خواستم .اكنون كه (خواسته ام را) برآورده اى تو را ستايش و سپاس مى گويم ).

از سـوى ديـگـر، هـنـگـامـى كـه جـريـان زنـدانـى شـدن فـرزنـد رسول خدا(ص ) به گوش اقشار مختلف مردم بصره رسيد، دانشمندان و محدثان ، مشتاق ديدار آن حـضـرت شـدنـد و پـنـهانى با امام (ع ) ارتباط برقرار كردند و از محضر مباركش در زمينه هاى گـونـاگـون اسـتـفـاده بـردنـد. از جـمـله مى توان از ملاقات (ياسين ضرير) با آن حضرت نام برد..

دستور قتل امام (ع )
بـا انـتـشـار خـبـر زندانى شدن امام (ع ) موجى از خشم ونفرت بر ضد دستگاه خلافت بويژه از ناحيه شيعيان ايجاد شد ومردم در همه جا از آن سخن مى گفتند.
هارون ، شرايط را خطرناك ديد؛ از اين رو براى آنكه پرونده زندگى امام (ع ) را براى هميشه بـبـنـدد و ايـن خـطـر را از سـر راه خـود بـردارد، طـى نـامه اى محرمانه ، عيسى را ماءمور كرد آن حضرت را به قتل برساند..(247)

عـيسى پس از مشورت با ياران نزديك خود، به درخواست هارون پاسخ ردّ داد و در جواب نامه او نوشت :
(مـن در طول مدت بازداشت موسى بن جعفر از راههاى مختلف او را آزمودم ، ولى جز عبادت و نيايش او بـه درگـاه حـق ، چـيـزى دسـتـگـيـرم نشد. و حتى نديدم او در دعا و نيايش خود، عليه تو يا من دعـايـى بـكـنـد... بـنـابـرايـن اگـر دسـتـور دهـى او را از مـن تـحـويـل بـگيرند بهتر است و گرنه من نمى توانم بيش از اين او را در زندان نگه دارم ؛ چون حـقـيـقـت ايـن اسـت كـه مـن از نـگـهـدارى او در رنـج و نـاراحـتـى روحـى زيـاد بـه سـر مـى بـرم .